Het verhaal van Toon
Toon zijn verhaal, is een verhaal dat kort maar krachtig is.
We verwachtten de komst van ons eerste kindje en wat waren we gelukkig dat het eindelijk zo ver was!
Die 40 weken lang, hebben we intens genoten van de zwangerschap. Ook met bange momentjes, zeker als we ons ‘Wiesje’ – want zo noemden we Toon in de buik – nog niet voelde bewegen. Maar Toon had het naar zijn zin, want zijn uitgerekende datum verstreek…
Dan was het uitkijken naar de dag dat ik ingeleid zou worden. 18 Oktober 2011, nog voor we vertrokken hebben we gedanst op het liedje ‘ Ben een beetje gek‘ dat toen op de radio speelde. Want wij waren ook een beetje gek! Het was allemaal zo spannend wat er ging gebeuren. We waren in ons nopjes!
De suikerbonen, de champagne en mijn valies werden in de auto gelegd. Zo, wij waren klaar voor vertrek!
Maar onze dromen en verlangens moesten een andere weg inslaan. Het prille geluk van de geboorte, was van korte duur.
Onze schat moest na de geboorte gereanimeerd worden, zijn hartje was bijna stilgevallen…
Na 2 weken intens genieten, intens bang zijn, intens mama en papa zijn, intens verdrietig zijn, hebben we ons Toontje moeten laten gaan. Het kleine rupsje was al snel een vlinder geworden.
Jij kon niet wachten
je zweefde voorbij
en verdween uit het zicht
je vloog als een vogel
omhoog in het licht
de hemel ging open
de hemel ging dicht
jij kon niet wachten
jij ging ons voor
wij blijven achter
wij moeten door
je zweefde voorbij
en verdween uit het zicht
je vloog als een vogel
omhoog in het licht
de hemel ging open
de hemel ging dicht
wij blijven achter
met vragen en pijn
jij bent daarginds
waar geen vragen meer zijn
(Gekregen van Elly en Rikkert, toen ze vernamen dat we een liedje van hun wilden gebruiken op de begrafenis.)
