Sterrenloop 10 miles a’pen
Al een jaar heb ik de loopmicrobe te pakken. Nu durfde ik het ook aan, om na een jaar lopen de 10miles mee te doen. Vorig jaar liep ik nog maar een maand.
Met het oog op het lopen van een recordtijd, schreef ik me in. Just for fun en het gewoon eens gedaan te hebben.
Op Facebook zag ik dat de zelfhulpgroep ‘met lege handen‘ op de 10 miles de “sterrenloop” organiseerde. Ik twijfelde geen seconde en zou voor deze groep meelopen. Dit motiveerde me nog meer om deel te nemen.
Op de momenten dat ik er vroeger behoefte aan had, gaf hun forum en viering me enorm veel steun. En nu kon ik iets voor hen betekenen en al onze sterrenkindjes.
Het was raar ik liep voor Toon. Ik sprak even met een andere sterrenmama. Wat fijn om gewoon kort ons verhaal nog eens te kunnen doen. Ook brak het ijs nu van mijn loopclub maatjes dat ook zij iets durfden te vragen over Toon.
Daar stond ik dan in de hitte aan de start. Tussen opgefokte mensen. Ikzelf met het Toon gevoel. Ik hoopte hem heel de weg bij me te hebben zoals op de plantentuin jogging in Meise.
Maar dit concept was niet de plaats waar ik Toon kon terug vinden. De massa, de hitte, de stad.
Het Toon gevoel verdween snel. Ik kon niet mijmeren. Ik moest opletten om tegen niemand aan te lopen. Uitkijken naar drankposten…
Geef mij maar de natuurlopen daar vind ik rust. Ook tijdens de inspanning, daar kom ik Toon tegen zoals op moederdag in de plantentuin van Meise. Symbolisch liep ik tussen zijn bloemen voor mij. Dat miste ik nu.
Ik heb het gedaan, ben dankbaar voor de organisatie van ‘met lege handen’
Maar ik ben geen massa mens ?