Toon Me

(more…)

Hey Toon,

Dit bericht stond al een tijdje als “concept”, maar nu mag het gelezen worden 😉 Terwijl jouw lieve mama de strijd aanbindt met de kinderziektes bij je zusje, maak ik graag eens tijd vrij voor jou.
En vandaag, net op de 5de verjaardag van deze site mag het natuurlijk niet stil blijven!

Ik ben blij te melden dat jouw sticker al prijkt op mooie plaatsen. Ook vorige maand was je dicht bij mij in Zuid Afrika. Met een klein hartje liet ik toen je mama, broer en zus in België achter voor een vrijwilligers avontuur in Kaapstad.
Maar ook daar wist je mij te raken, lieve Toon. Je naam werd uiteraard vernoemd toen papa zichzelf presenteerde. Maar veel sterker nog, op een van de laatste avonden …

In Zuid Afrika heerste er namelijk al een paar maanden een extreme droogte. Aan toeristen werd aangeraden om zo weinig mogelijk water te gebruiken. In het journaal ging het tellertje "aantal resterende dagen water" telkens achteruit…

Toen we ‘s avonds nog een stapje in de wereld zetten, moest ik plots aan jou denken Toon. Ik zonderde me even af van de groep en ik kleefde een sticker onopgemerkt op een verkeerslicht. Toen plots … drup … drup … drup … het begon te regenen… Onbeschrijfelijk, alsof het zo moest zijn. Warme kussen – druppels 🙂 Ik kom je tegen in zoveel dingen. Wellicht omdat ik het wil zien, maar toch. Dat doet zoveel deugd! Dank je wel Toon-e-man.

En als mensen vragen hoeveel kinderen ik heb, antwoord ik volmondig ‘drie’.

Maar na hun verbaasde blik en reactie ‘amai drie’,

heb ik altijd die enge gewoonte om ze gerust te stellen dat ik er maar twee in huis heb.

Wat lieg ik mezelf toch voor… Want ook nummer drie die niet in huis woont vraagt bergen energie net zoveel zoals die twee vrolijke wondertjes hier in huis.

Vandaag stonden we uiteraard uitgebreid stil bij alles wat zich 5 jaar geleden heeft afgespeeld.

Het zonnetje verwelkomde ons bij Toon’s plekje. Mooi om te zien hoeveel mensen een bezoekje hebben gebracht. Waarvoor heel veel dank! Het deed deugd om na de Allerheiligen – drukte daar even tot rust te kunnen komen.

Vorige jaren konden we deze 2 november dag heel mooi sereen houden, maar dit jaar lukt dat iets minder goed… Ja, Toon, jouw broertje en zusje eisten ook hun deel van de aandacht op 🙂
We besloten dan maar om een bezoekje te gaan brengen in Malmedy. Gelukkig hadden we een aantal stickertjes mee en konden we zo jouw boodschap verder verspreiden. Zelfs Toons’ lieve meter plaatste er vandaag eentje nabij Times Square in New York.

Een aantal sfeerbeeldjes van vandaag, net als 5 jaar geleden was de zon uitgebreid van de partij en liet de natuur zich op haar mooist zien. Ongelofelijk hoeveel dingen overeen kwamen toen en nu:

Tot slot, een klein maar mooi pareltje…
In de hoop niemand oneer te doen om het hier reeds te publiceren, vond ik het wel passen. Voor de wereldlichtjesdagbundel konden we meestemmen via de facebook pagina van Kusje in de Wind op een aantal gedichten waarbij deze onze voorkeur kreeg.

Gebroken mist

Het mist in mijn hart.
Flarden verlangend verdriet
weven een wazig gordijn;
tussen toen en nu
en wat had moeten zijn.

Geruisloos gemis.
De ijzige stilte
breekt elk eenzaam moment.
Scherpe scherven pijn,
nu je er niet meer bent.

Toch gloort het.
Aan de horizon van mijn ziel
ontspringt een sprankeltje kracht.
Het is alsof jij zegt:
"Mama, wat fijn dat je soms weer lacht".

Nynke Mwamba – Douma

Lieve Toon, 

5 jaar geleden waren de dagen van de week dezelfde als dit jaar. Alles wordt nog sterker beleefd. Op een woensdag geboren de eerste vrijdag ons eerste gesprek, nu vandaag 5 jaar geleden ook die vrijdag dat we hebben beslist jou te laten gaan. En dan komt weer die woensdag, we wouden jou twee weken geven lieve man of misschien beter gezegd ‘ons’ twee weken geven met jou.

Het zijn rare dagen tussen de drukte van het werk en het huishouden door.

Hoofdpijn, gevoeligheid en broosheid steken af en toe weer de kop op. Maar de wereld staat niet stil, geen tijd, soms geen begrip wij moeten mee met de drukte, met de massa. Dat wordt toch van ons verwacht.

Ook al geeft mijn lichaam aan… Stop nu rust.

Wat doet het deugd te weten dat ik vakantie heb op die o zo moeilijke dag. Een dag die je uur per uur, minuut tot minuut kunt herinneren. Zoals een geboorte is die ene 2 november 2011 in mijn geheugen gegrift. En je leeft daar naar toe zonder te weten hoe je die dag zal beleven.

In een roes? Met een traan of zonder een traan? Gevoelloos of vol emotie. Nooit weet ik het van te voren.

Maar wat ik zeker weet is dat je diep in mij leeft dat jij daar nog volop aanwezig bent en mij laat bewegen of me laat stil worden.

Dag lieve kleine man, diep in mijn hart… 

‘Hoe kan ik jou laten gaan’ zei ik 5 jaar geleden maar ik heb jou niet laten gaan. Papa en mama hebben jou bevrijd en je bent nu vrijer dan vrij en je zal nooit weg zijn.

Slaap zacht lieveling x

Dag Toon,

Vandaag is het jouw 5^e verjaardag, we hebben je zoveel te vertellen, elk op onze eigen manier 🙂

(more…)

Wat had ik gedacht… Eens even aan jou denken is “OK” voor vandaag?

Deze ochtend werd ik blij verrast door mijn mannen. Dochterlief had me al verrast om 2u ‘s nachts en nam nu haar dutje ter compensatie 😉

Ik kreeg een prachtig ontbijt met een kaarsje er bij dat brandde als teken van Toontje. Wauw, mijn man denkt echt aan elk detail!
(more…)

Een kind missen… het went gelukkig nooit.

De laatste dagen weer zo’n gemis gevoel in mij.

Dan vraag ik me af vanwaar dat plots weer komt. (more…)

De Wonderen

Zijn de wonderen één voor één de wereld uitgelopen?
Welnee. Met twee ogen open zie je er elke dag wel één.
Meteen als je ’s morgens de zon voor ’t raam ziet staan
en ’s avonds in het donker de sterren en de maan.
En kijk als alles grauw ziet eens in de lucht omhoog:
daar staat opeens de regenboog.
Een wonder. Weer een wonder.
Een boom die uit een zaadje groeit, is dat niet ook een wonder?
Zo’n boom en ’t gras daaronder waarin een madeliefje bloeit.
In vlinders en in bijen, die om de bloemen vliegen,
in vogels die hoog op hun nest tussen de takken wiegen.
De wonderen zijn overal en wie maar ogen heeft,
die kan ze zien in alles wat zo maar groeit en leeft.

-Toon Tellegen – (more…)

Waar je ook bent, ‘k zou ’t niet weten.
Niet in afstand of tijd te meten.
Maar ik heb je bij me,
diep in mij,
Daarom ben je zo dichtbij.

– Toon Hermans –

(more…)