Beste bezoeker, welkom bij ToonMe.be. Deze website is opgericht als aandenken aan onze zoon, Toon. De bedoeling van deze website is een positieve boodschap te verspreiden, zodat Toon het leven van vele mensen mag raken, zoals hij ook het onze heeft geraakt.
Hieronder kan je de meest recente berichten lezen, hoe Toon ons leven beïnvloedt, maar ook het leven van vele anderen.
Ook Toons’ verhaal kan u volledig nalezen, indien u ons niet persoonlijk kent.
Gelukkige verjaardag vandaag m’n jongen! Tien jaar, wat een belangrijke verjaardag en wat vliegt de tijd!
Vorig weekend konden we eindelijk terug samen jouw verjaardag vieren!
Het werd een gezellige “ouderwetse” namiddag, écht traditioneel met taart en koffie. Jouw meter, peter, oma’s en opa’s, tantes en nonkels waren er bij. We genoten van ieders aanwezigheid en een prachtige zonnige dag.
Het zoveelste feestje, want na het eerste communiefeest van jouw broer, ook zijn verjaardag én nog die van je lieve zus en (40 jaar ‘jonge’) papa, is deze 10 jaar toch ook wel héél speciaal! Jij maakt van ons tiener-ouders vandaag. 🙂
Lieve Toon,
Oktober komt er aan…
Eerst nog jouw papa’s verjaardag maar toch begin jij je al te verweven in mijn gemoed.
Mijn stem kwijt, jou terug wat missen gevoel.
Maar we onderdrukken het want er is nog zoveel te doen… Een papa die 40 jaar wordt ❤️
Je blijft verweven in mijn zijn
in mijn denken
in mijn mama zijn
in mijn juf zijn.
Je maakt me fragile.
Met toch dat muurtje dat ik er onbewust wil rond bouwen om soms niet te voelen.
Toon, je bent helemaal in mij.
De warmte, de kilte, de zon en de storm xxx
Toen wij de vraag kregen om mee te werken aan een mooi en sereen school project van Lisa – een achternicht van Caroline – konden wij niet anders dan volmondig: “JA!” te antwoordden. Deze podcast werd gemaakt in de Paasperiode.
@Lisa: Wij zijn superblij met het resultaat!
Heel erg bedankt voor deze mooie kans om over onze lieve Toon te vertellen 🙂 En ook een dikke proficiat voor het inmiddels glansrijk afstuderen!
Beluister hieronder de podcast:
Intro / Outro muziek – Eli Goffa – In my arms tonight (YouTube)
Vandaag even een dagje vrij voor jou Toon, weg van de werk-drukte, gewoon tijd voor jou…
Een verlenging van het mooie weekend waar jij al een beetje centraal stond 😉 …
9 jaar Toon
9 jaar intens verdriet dat komt en gaat.
9 jaar zonder een jaar van rust.
9 jaar zwarte koffies
9 jaar elke dag jouw naam zeggen.
9 jaar kerkhofbezoekjes
9 jaar opstaan en kijken naar die gipsbuik
9 jaar mama zijn
9 jaar… Sterrenouder zijn
9 jaar in mijn hart ❤️
Voor altijd mijn kleine man 🌟
Na emoties en frustraties uit te typen, hou ik het bij deze brief van maart… die ik al even bij me bewaar.
Mijn lieve kinderen, ik hou jullie graag bij mij <3
Toontje…
Misschien is het de tijd die ik weer heb… Om tijd te maken voor jou. Om jou terug meer te voelen. Weet je…Het gekke is dat ik ondanks de angst en onrust die er buiten onze bubbel heerst, ik net geniet van de rust. Het kerkhof alleen voor mij… Dicht bij mijn gezin kunnen en moeten leven. Een beetje egoïstisch zijn dat me dat wel deugd doet. Want ik had dit nodig…Ik voelde me vanaf oktober een boksbal die rake klappen moest incasseren… ik had jouw gevoel niet meer in de hand en nam even de tijd om op zoek te gaan, waarom nu na 8 jaar, het voor mij plots zo moeilijk was, om jouw periode ( met het nodige verdriet) niet meer de baas te kunnen…
Pas na 8 jaar?!!! Ik denk dat ik mezelf vergat, er vanuit ging dat het zoals andere jaren wel zou lukken…
Gerrit die slecht nieuws kreeg in december… Ja waarom niet… ’t Kon er nog net bij… Of niet…neen… Ik denk het niet…ik voel geen kriebels in mijn benen… Mijn energie was op.
En als ik toch zou willen lopen… Verzon ik iets om niet te gaan: te nat, te donker te glad…nonsens dat weet ik wel.
Maar ik wou niemand achter laten, zelfs niet voor een half uurtje loopplezier. Ik zie nu berichten die gedeeld worden met teksten. Het gekke is… Ik herken me er in…maar niet nu, niet in deze periode. Maar mijn vat is wel vol in oktober.
En ik zou even willen vluchten…want nu gaat het goed met ons.
Maar elk jaar zou ik één periode willen vluchten van al dat moeten, wil ik in een Lockdown.
Ik wil iedereen een hart onder de riem steken, voor wie deze periode wel heel donker en zwaar is. Waar men aan het vechten is op leven en dood. Wie er staat dag in dag uit om mensen te helpen… Wie het nu wel mentaal heel zwaar heeft…
Gisteren, 8 jaar geleden werd deze website officieel gelanceerd met een grote aftel – klok om onze familie, vrienden en kennissen nieuwsgierig te maken. In de Paas-traditie, nieuw leven, lente, en hoop!
Vorige week luisterde ik ’s ochtends naar een PodCast fragment over het boek “Het rouwt in jou” van Christine Vandenhole.
Klik hier door om het fragment te beluisteren (van 36:30 tot 53:24), een aflevering van 23 November 2019 – Interne Keuken (Radio 1)
In het fragment komen zo veel zaken aan bod die heel herkenbaar zijn, dat ik het graag via deze weg ook even deel met jullie.
Zelf heb ik het boek nog niet gelezen, maar het fragment geeft al heel wat tips over hoe men mensen benadert die een kind hebben verloren, en vooral wat men best niet zegt …
Het was ’s ochtends toen ik mijn auto parkeerde voor ik het kantoor binnenstapte. Het bovenstaande fragment speelde af en ik nam toch even geboeid de tijd om te luisteren wat er werd gezegd.
Na het einde van de werkdag, keerde ik terug naar de auto in de parkeergarage.
Ik startte de wagen, …
de radio sprong aan …
het allereerste woord dat weerklonk …
“Toon”… 😮
Ik loop je vrij mijn lieve man
Ik loop je vrij diep in mij
Mijn hartslag is jouw leven
Helemaal in mij
Deze morgen nog dachten we dat het een stormachtige dag zou worden, maar wat heb je ons verrast!
Je zorgde voor een warme, zonnige namiddag. Niet enkel het zonnetje zorgde hiervoor maar ook de vele mooie berichten van vrienden en familie. Dank je wel!
Twee november is geen gemakkelijke dag. Thuis blijven is dan geen optie, het verdriet zou ons telkens besluipen.
Jouw mama had een prachtig idee om samen met je broer en zus te genieten van een prachtig klankenbos in Neerpelt.