Toon Me

Beste bezoeker, welkom bij ToonMe.be. Deze website is opgericht als aandenken aan onze zoon, Toon. De bedoeling van deze website is een positieve boodschap te verspreiden, zodat Toon het leven van vele mensen mag raken, zoals hij ook het onze heeft geraakt.

Hieronder kan je de meest recente berichten lezen, hoe Toon ons leven beïnvloedt, maar ook het leven van vele anderen.

Ook Toons’ verhaal kan u volledig nalezen, indien u ons niet persoonlijk kent.

Na emoties en frustraties uit te typen, hou ik het bij deze brief van maart… die ik al even bij me bewaar.
Mijn lieve kinderen, ik hou jullie graag bij mij <3

Toontje…
Misschien is het de tijd die ik weer heb… Om tijd te maken voor jou. Om jou terug meer te voelen. Weet je…Het gekke is dat ik ondanks de angst en onrust die er buiten onze bubbel heerst, ik net geniet van de rust. Het kerkhof alleen voor mij… Dicht bij mijn gezin kunnen en moeten leven. Een beetje egoïstisch zijn dat me dat wel deugd doet. Want ik had dit nodig…‌Ik voelde me vanaf oktober een boksbal die rake klappen moest incasseren… ‌ik had jouw gevoel niet meer in de hand en nam even de tijd om op zoek te gaan, waarom nu na 8 jaar, het voor mij plots zo moeilijk was, om jouw periode ( met het nodige verdriet) niet meer de baas te kunnen…
Pas na 8 jaar?!!!‌‌ Ik denk dat ik mezelf vergat, er vanuit ging dat het zoals andere jaren wel zou lukken…‌‌
Gerrit die slecht nieuws kreeg in december… Ja waarom niet… ‘t Kon er nog net bij… Of niet…‌neen… Ik denk het niet…‌‌ik voel geen kriebels in mijn benen… Mijn energie was op.
En als ik toch zou willen lopen… Verzon ik iets om niet te gaan: ‌te nat, te donker te glad…‌nonsens dat weet ik wel.‌‌
Maar ik wou niemand achter laten, zelfs niet voor een half uurtje loopplezier.‌‌ Ik zie nu berichten die gedeeld worden met teksten.‌ Het gekke is… Ik herken me er in…‌maar niet nu, niet in deze periode.‌ Maar mijn vat is wel vol in oktober.
En ik zou even willen vluchten…‌‌want nu gaat het goed met ons.‌‌
Maar elk jaar zou ik één periode willen vluchten van al dat moeten, wil ik in een Lockdown.

‌‌Ik wil iedereen een hart onder de riem steken, voor wie deze periode wel heel donker en zwaar is. Waar men aan het vechten is op leven en dood. Wie er staat dag in dag uit om mensen te helpen… Wie het nu wel mentaal heel zwaar heeft… ‌‌

Gisteren, 8 jaar geleden werd deze website officieel gelanceerd met een grote aftel – klok om onze familie, vrienden en kennissen nieuwsgierig te maken. In de Paas-traditie, nieuw leven, lente, en hoop!

(more…)

Vorige week luisterde ik ‘s ochtends naar een PodCast fragment over het boek “Het rouwt in jou” van Christine Vandenhole.

Klik hier door om het fragment te beluisteren (van 36:30 tot 53:24), een aflevering van 23 November 2019 – Interne Keuken (Radio 1)

In het fragment komen zo veel zaken aan bod die heel herkenbaar zijn, dat ik het graag via deze weg ook even deel met jullie.
Zelf heb ik het boek nog niet gelezen, maar het fragment geeft al heel wat tips over hoe men mensen benadert die een kind hebben verloren, en vooral wat men best niet zegt …

Het was ‘s ochtends toen ik mijn auto parkeerde voor ik het kantoor binnenstapte. Het bovenstaande fragment speelde af en ik nam toch even geboeid de tijd om te luisteren wat er werd gezegd.

Na het einde van de werkdag, keerde ik terug naar de auto in de parkeergarage.

Ik startte de wagen, …
de radio sprong aan …
het allereerste woord dat weerklonk …
“Toon”… 😮

Ik loop je vrij mijn lieve man
Ik loop je vrij diep in mij
Mijn hartslag is jouw leven
Helemaal in mij

Deze morgen nog dachten we dat het een stormachtige dag zou worden, maar wat heb je ons verrast!
Je zorgde voor een warme, zonnige namiddag. Niet enkel het zonnetje zorgde hiervoor maar ook de vele mooie berichten van vrienden en familie. Dank je wel!

Twee november is geen gemakkelijke dag. Thuis blijven is dan geen optie, het verdriet zou ons telkens besluipen.
Jouw mama had een prachtig idee om samen met je broer en zus te genieten van een prachtig klankenbos in Neerpelt.

Hey lieve Toon,

Vandaag is het opnieuw 8 jaar geleden, maar deze keer de dag waarop we jou hebben laten gaan.

Geen gemakkelijk weekend dit jaar. Balanceren om een evenwicht te vinden voor andere mensen, je lieve broer en zus…

Op de achtergrond klinken nu Sint liedjes, terwijl ik me even verstop in de badkamer voor deze tekst. Je broer kon de andere (droevige) liedjes even niet meer aan maar bladert wel in jouw fotoboek. Ook hij denkt aan jou. Hij wordt ook al zo groot!

Zoals elk jaar is het vandaag ook Allerzielen, liefst van al zouden je mama en ik een kaarsje willen aansteken of iets speciaal doen bij je grafje, zonder andere blikken en curieuze-neuzen. Maar dat komt wel, dat trekken we er deze namiddag wel op uit om jou in de stilte terug te vinden 🙂

Het stormachtige weer vandaag is weer tekenend voor ons gemoed, de normale drukke bezigheden zoals de zwemles afwisselend met mooie bezinningsmomenten. De regen en wind op mijn snoet zal me zeker deugd doen.

Dikke kus x

Papa

Gelukkige verjaardag m’n lieve Toon, 8 jaar vandaag. Op dit ogenblik zit jouw dappere mama nog verplicht te helpen op een eetfestijn.

Dapper, want dat hadden ze mij niet moeten vragen vandaag. Gelukkig heb ik nu dan wel even tijd om in een (inmiddels) muisstil huis mij helemaal tot jou te richten 😉

Toon
Nog steeds ben je aanwezig
In gesprekken goed of kwaad.
Ze gebruiken jou
Om lief te zijn
Te laten voelen dat je er nog steeds bent
Maar ook om boos te zijn
Om met de vinger te wijzen en te berispen
Kon ik jou maar beschermen
Dat jouw naam alleen maar liefde spreekt
Kon ik mezelf maar beschermen
Tegen de diepste pijn
Maar ik zwijg en heb verdriet
Dat ze jouw naam niet uit liefde gebruiken
Kon ik je maar beschermen
Want het kwetst me in het diepste van mijn ziel.

Hey m’n lieve Toon,

Afgelopen vrijdag was het jouw verjaardag, 7 jaar inmiddels! De hele morgen al, voel ik me onrustig en opgejaagd. Waar is die feeststemming toch? Normaal gezien stellen we ons elk jaar zo positief mogelijk op, uit dankbbaarheid dat jij er bent (geweest) …
(more…)