1 juni
Onze eerste afspraak in Rotterdam met graf kunstenares Christine Kortland.
Na een deugddoend gesprek over Toon, zochten we samen -met het geboortekaartje als inspiratiebron- naar ideetjes voor een zerkje. Gerrit en ik hadden er een gelukkig gevoel bij. Op zo’n manier is het pas leuk om een zerkje te kiezen. Iets dat alleen van Toon is, zijn verhaal, onze emoties.
6 juli
leeg, doelloos, geen vleugje zon in m’n hart. Hoewel daarnet m’n kaken nog bloosden. Missen, het is zo’n raar gevoel. Bij missen huil je, bij missen lach je, bij missen droom je, bij missen spring je, bij missen zou je heel ver weg willen kruipen.
Gisteren zijn we de verschillende ontwerpen gaan bekijken voor het grafje. Toen we uit de deur stapte, stond er een regenboog aan de hemel… moest ik gek doen en op m’n kop staan was het een lachende hemel die zei: ‘Mama, papa, jullie zijn goed bezig, ik ben blij met wat jullie voor mij doen!’
Was dit toeval? Of niet…
ik droomde dat er een regenboog stond
maar ’t onderste boven, als een lachende mond
en het lag voor de hand dat ik dadelijk dacht
nu zie ik voor het eerst een hemel die lacht
-Toon Hermans-
22 juli
Vandaag hebben we het zerkje uitgesneden in karton. Zo kregen we een idee hoe het er uit zou zien.
’s avonds stuurden we dan ook een bevestiging naar Christine, dat ze aan het zerkje mocht beginnen.
23juli
Gerrit zit niet stil en maakt een ontwerpje in sketchup.
4 september
Bezoek aan de glaskunstenares. Het was weer een ‘blij’ moment voor ons… Het komt allemaal goed! Het gaat prachtig worden!
8 september
Naar de steenhouwer. Gerrit en ik waren snel overtuigd van deze porto crème steen. Deze steen is warm en zacht van kleur… ideaal voor een baby zoals Toon.
14 september
We ontvangen de eerste foto’s van Christine, die al volop begonnen is aan het kappen van de letters.
02 oktober
We ontvangen een foto van het glasraam. Ook de datum van de plaatsing wordt afgesproken… Dinsdag 16 oktober!
Wie had gedacht dat het klaar zou zijn op Toon zijn verjaardag? Wij niet, maar ’t is wel leuk!
15 oktober
Het grafje van Toon leeg maken. Hoe moet ik het omschrijven?
Zondag wouden we het niet doen, de gedachte dat er maandag een hele dag niets bij Toon zou staan zinde ons niet. Het is heel raar, vergelijk het dat jij jouw kind naar buiten stuurt zonder kleren, het laat slapen zonder dekentje. Zo voelt het aan om alles van bij Toontje weg te nemen.
Want als ouder wil je het knus hebben voor je kindje. Maar morgen middag komt er iets moois…
16 oktober
Vandaag is het zover! 
Het resultaat kan door iedereen worden gezien. We lopen al de hele dag wat zenuwachtig, maar ons geduld is beloond …
Toon’s plekje is af! Het rupsje van zijn geboortekaartje en wij -zijn steunpilaren- die hem omarmen, veiligheid willen geven maar toch moeten loslaten. Daarom dat er bovenaan een opening is. We moeten Toontje laten gaan, ook al houden we hem graag bij ons. Je ziet dit aan de pilaren omdat ze gebogen zijn en niet recht.
Enorm bedankt Christine en medewerkers om voor zo’n mooi resultaat te zorgen!