Hey m’n lieve Toon,

Afgelopen vrijdag was het jouw verjaardag, 7 jaar inmiddels! De hele morgen al, voel ik me onrustig en opgejaagd. Waar is die feeststemming toch? Normaal gezien stellen we ons elk jaar zo positief mogelijk op, uit dankbbaarheid dat jij er bent (geweest) …

Op de sociale media zien we dat jouw verjaardag niet onopgemerkt voorbij gaat, het doet deugd om te zien hoe onze vrienden en familie aan jou denken.
HerfstKunstwerk door Liesbet en Eric

Terwijl je broer en zus genieten van mama’s pannekoeken bij het ontbijt, voel ik me niet goed voorbereid, helemaal verrast door deze dag.
Pas in de vroege namiddag kom ik tot rust … wat doornen wegknippen rond jouw boom in het geboortebos werkt blijkbaar therapeutisch 😉

En dan komt het besef hoe je al 7 jaar met ons meegroeit…
Hoeveel verhalen er in die inmiddels sterke en hoge boom zitten …
… maar ook hoe alles anders had kunnen zijn …

Toen je mama me verdrietig belde na schooltijd, besefte ik dat het voor haar ook geen gemakkelijke dag was geweest.

Plekje Toon gaan versieren  Samen met de kinderen jouw plekje gaan versieren, ballonnen ophangen en een kaarsje aansteken, bracht de sfeer terug: "gelukkige verjaardag lieve broer!”

Opnieuw in het geboortebos, slopen je broer en zus stiekem weg om samen een wandeling te maken tussen de bomen, heerlijk om te zien…


En ’s avonds op ons terras liet je ons genieten van een prachthemel, gelukkige verjaardag m’n lieve schat 💓.


6 reacties

Caroline · 21 oktober 2018 op 18:19

Mooi om te herlezen… Dit jaar is het bij mij leeg… inspiratieloos… Ik voelde geen blijdschap voor Toon’s geboortedag… enkel vanaf de middag hoofdpijn en het gaat maar niet over dit weekend.
Wie weet valt 2 november dan wat beter mee. Nog een weekje doorbijten en het is vakantie. Dan kan ik rustig naar jouw dag toe leven, de dag dat we jou moesten laten gaan lieve schat. Wat ben ik blij dat jouw papa wel energie had. Xxxx

TomSanLo · 21 oktober 2018 op 19:18

Beste Toon

We kennen je ouders en broer en zus nu al enkele jaren en we kijken erg naar hen op. Waar ze die kracht halen en positieve energie…ze inspireren niet alleen ons..aar vele lensen. Maar ze zijn zelf ook mensen. Met gevoelens. Beperkingen. Emoties. En dat is goed en perfect normaal. De enige constante is evolutie. En jij Toont hen mee de weg. Ze hadden het liever anders gezien maar je doet dat super. Op je eigen unieke manier. Shine on. Dikke knuffel en 7 zoenen van ons. ❤️?

Petra · 21 oktober 2018 op 19:36

❤️

Annelies · 21 oktober 2018 op 20:21

Lieve Toon
dit jaar heb je je niet geToont op de wandeling, we kwamen geen vliegenzwam tegen. Toch was je mee in mijn gedachten. Anna liep lachend tussen je nonkel en tante, je mama liep er trots achter. Ik had een flash-back, want vorige keer dat je tante meeliep, zat je neef in de buik en Tejo naast haar.
Waarom mocht jij nooit naast tante Lie blinken?

En toch, we zien je zo vaak blinken. Je bent er niet 1 keer bij, maar zoveel andere keren kom je gewoon plots uit het niets. In onze gedachten, of mee met een zonnestraal, een vliegenzwam tussen het gras, een blinkende druppel aan een spinnenweb, de langste ijspegel, …

Lieve Toon, blijf je Tonen, laat die glimlach komen, maar ook die traan, blijf gewoon altijd bij ons.

XXX

omi Lut · 21 oktober 2018 op 22:06

Lieve, lieve allemaal, wat ben ik blij dat je hier iets hebt neergepend Gerrit. Wat een mooie wolkenhemel heb jij kunnen vastleggen. Blij dat ik vrijdag een hele dag moest gaan werken, kon ik mijn zinnen wat verzetten. Blij dat er enkele collega’s even langs kwamen voor een knuffel, een lief woord, blij dat Toon niet vergeten wordt. Na school de drang om jullie een knuffel te komen geven en Toon zijn mooie plaatsje te bezoeken. Na een kort bezoekje bij jullie terug naar huis. Pijn en verdriet maakten zich meester van mij. Toon zijn verhaal lezen lukte niet, gisteravond wel en het deed deugd samen met de tranen. Van hier uit een dikke knuffel om te troosten, een dikke knuffel om de pijn wat zachter te maken, een dikke knuffel om verdriet toe te laten, een dikke knuffel omdat ik zoveel van jullie hou!!! xxx

Alain Van Eeckhout · 21 oktober 2018 op 22:42

Vrijdag was ik ver verwijderd van heel de familie. De dag voelt dan helemaal anders aan. Geen echte communicatie met vrouw en kinderen mogelijk … Toon extra in mijn gedachten brengen is dan niet moeilijk. Misschien raar, maar ik ben altijd blij als dat gebeurt. ‘Samen’ overlopen we ’t één en ’t ander ; dit keer vooral hoe omi en mama en papa de dag doorbrengen, doorworstelen ? Tijd maken voor elkaar, plannen smeden met goede voornemens, en dat ‘zomaar’ omdat zeven jaar geleden mijn eerste kleinkind werd geboren. Wonderen zijn niet uit de wereld.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *