Lieve Toon,
Twee jaar geleden lieten we jou gaan.
Een stukje van ons is toen ook weggegaan.
Immens verdriet, pijn.
Toch besloten wij te leven. Elke dag is een geschenk.
Categorieën: Gedenken
Gerelateerde berichten
Gedenken
No more rain, from now on the sun will shine
Speciaal op 2 november, exact 1 jaar geleden dat we van Toon afscheid hebben moeten nemen, laten we jullie mee ‘genieten’ van deze prachtige creatie: Your browser does not support HTML5 video. Elie De Prijcker Lees meer…
Gedenken
Toon 3 jaar
Verjaren is niet hetzelfde als jarig zijn. Verjaren doe je in stilte. Zonder hoedje op. Zonder toeters of bellen. Het is een stil feestje. Je kunt zelfs verjaren als je er niet meer bent. Als Lees meer…
9 reacties
Lut · 2 november 2013 op 10:27
2 jaar geleden bleef de zon onophoudelijk schijnen, tot het moment dat dat kleine hartje stopte met kloppen…
2 jaar later is er een nieuw wondertje dat een zalfje is voor de pijn. Hou enorm van jullie. xxx
t.anita · 2 november 2013 op 11:06
Wat een prachtig lied dat prachtig verwoord hoe een ouder zich voelt en blijft voelen na het verlies van het meest dierbare. Zalfjes helpen, zeker en vast. Ik ben blij dat Tejo een helend wonder kan zijn en jullie terug gelukkig kan maken, een voorwaarde om iedereen die je lief hebt, een zalig gevoel te kunnen geven.
Liefs
t.anita
Alain Van Eeckhout · 2 november 2013 op 12:18
Weet je, ineens komt een Woord in me op : “Sta op, neem je bed, en ga naar huis” …
Blijf niet bij de pakken zitten maar stap terug in ‘het leven’, gooi je problemen niet weg maar draag ze mee …
In jullie vindt ik deze parabel levend terug.
Tja, zo’n oude, levende teksten helpen mij in deze periode. Vooral als ik kan zien dat ze werkelijkheid zijn. Al blijft er een wonde, de pijn is te dragen dank zij jullie manier van verwerking. Bedankt.
Yannick · 2 november 2013 op 15:03
Dag Toon
Ik vraag me soms af
Hoe het was geweest
Was je een klein koppig mannetje?
Of aanhankelijk knuffelbeest?
Vragen onbeantwoord
Het zijn er toch zo veel
Dat dit zo zal blijven
Grijpt soms bij de keel.
Je bent de grote broer
die van tussen de sterren waakt.
En ik soms in gedachten hoor
wanneer Tejo kreetjes slaakt.
We zijn nu 2 jaar verder
en soms doet het nog pijn
maar ik zal toch altijd,
jouw trotse nonkel Yannick zijn.
sigrid · 3 november 2013 op 10:43
zo mooi…
Peter Bosman · 3 november 2013 op 17:59
Twee jaren reeds voorbij gegaan,
soms met een lach,vaak met een traan.
Eén ding is zeker, we worden het niet gewoon,
zonder grote broer,zonder onze Toon.
Maar we leren het dragen,we kijken vooruit
En Tejo die helpt ons , die fantastische spruit.
Peter
Rolanda · 3 november 2013 op 19:48
Prachtig,Toon ook wij hebben aan jou gedacht.Je bent een deeltje van mijn leven.
Arthur en Mieke · 4 november 2013 op 16:39
Ik ging zaterdag met Arthur langs bij Toon’s grafje. Mooi… Hij leeft verder bij zoveel mensen, in zoveel gedachten, dankzij jullie.
Isabelle, Wim, Nienke · 5 september 2014 op 16:10
Wat een pakkende site over en voor Toon! En wat een mooie baby was hij. Heel moedig heeft hij alle beproevingen doorstaan. Jullie hebben hem alle liefde gegeven die maar mogelijk was. De symboliek van jullie laatste momenten samen zijn heel aangrijpend, alsook heel zijn verhaal trouwens.
Nienke en ik hadden zijn grafje al eerder bezocht.
Jullie zijn moedige en hele lieve ouders!
Groetjes.